Bij ons aan de dijk….
Bij ons aan de dijk staat een huisje, zo fraai,
met een schuurtje en met raampjes van voren.
Het is zo rustgevend, zo vertrouwd, ’t is net of
ze gewoon op dat plekje daar horen.
Er woont een oud vrouwtje dat kippetjes voert;
een oud mannetje dat staat te harken.
Er is ook een klein stukje grasland nog bij
met een geit en een schaap en een varken.
Bij ons aan de dijk staat een huisje, zo wit,
Iets Hollandser is haast niet te verzinnen.
Twee oude mensjes ervoor in een ondergaande zon.
Het maakt me nostalgisch van binnen.
Bij ons aan de dijk staat een huisje, zo mooi.
Haar silhouetje schept zo veel vertrouwen.
Op het plekje net buiten het dorp waarvan ik
in de loop van de tijd ben gaan houden.
Bij ons aan de dijk stond dat huisje, zo fier.
Het moest wijken voor de aanleg van rijksweg A4.
Uit de bundel: “Poëzie uit de Hollandse Maas”
Door Henk van der Pol
—————————————————————
Mot
Een verwaande tor zag een aso mot
die zat te vreten aan een jumper.
Hij had kritiek op dat gedrag
en vond hem maar een stumper.
De mot, opvliegend als hij is,
sprong op, zijn vuisten klaar!
De tor, zijn neus nog in de lucht,
had geen notie van gevaar.
“Zo kevertje, mot jij een knal?”
De tor schrok zich haast een rotje
en zei: “Ik zoek hier echt geen mot.”
“Oh, wat wou je dan, wat mot je?
Luister arrogante mestkever
verwaand tot in de grond,
jouw maaltijd bestaat voor ’t grootste deel
uit mest, of ook wel stront!”
Maasland 2015
Henk van der Pol
——————————————————–
Delen is geven ...
