Voor Linda
Van je klasgenoten en docenten van jouw school
Jouw gezicht
Lieve Linda, ach waarom toch
zie ik niet meer jouw gezicht?
Waarom heb je dit gekozen,
ben je voor de dood gezwicht?
Waarom koos je voor dit afscheid?
Dit doet toch zo vrees’lijk zeer.
Want voor “ons” is er na jouw weggaan
opeens geen nieuwe morgen meer.
Niet meer die hele stille Linda,
die dikwijls teruggetrokken in de klas
soms heel opeens best lol kon maken,
omdat ze in voor een geintje was.
Niet meer de Linda met haar geitjes,
die reed met Utah in het rond.
Deed een cursus hondentraining,
omdat ze zo gek was met haar hond.
Niet meer “Zal ik je even helpen?”
Voor een ander stond je altijd klaar.
Waarom liet je ons jou niet helpen?
Waarom toch? Ach, laat ook maar.
Je bent weg, je bent vertrokken.
Nooit kunnen we meer samen zijn.
Nooit meer zingen in de auto,
keihard gillend het refrein.
Nooit meer praten, fantaseren,
nooit meer Idols of Privé.
Lord of the Rings en Ridder Floris
nam jij bij je afscheid mee.
Lieve Linda, in mijn tranen
zie ik toch nog jouw gezicht,
helder, lachend en verlangend,
naar het zuivere nieuwe licht.
